Η Πετρούπολη στην Ιστορία
Το χρονικό της γέννησης της Πετρούπολης ξεκινά από τα δημοσιεύματα της "Εσπερινής" της μεγάλης λαϊκής εφημερίδας με την προσφορά κουπονιών για οικόπεδα στην περιοχή, το Μάιο του 1933 (διαρκούν για 18 μήνες μέχρι το Νοέμβριο 1934).
Στις 28 Ιουλίου του 1933 παρουσιάζει για πρώτη φορά το σχεδιάγραμμα της Πετρούπολης, όπου η σημερινή οδός 25ης Μαρτίου ονομαζόταν Λεωφόρος Πετρουπόλεως και η 28ης Οκτωβρίου Αλ. Γιάνναρου.
Η επιχείρηση όμως "κουπόνια" από την Εσπερινή ναυάγησε. Ο Αλ. Γιάνναρος, Διευθυντής της εφημερίδας, (προς τιμήν του πατέρα του Πέτρου Γιάνναρου λέγουν ότι ονόμασε την περιοχή Πετρούπολη), χρεοκόπησε, κατηγορήθηκε για κατάχρηση και μπροστά στο αδιέξοδο συνεργάστηκε με την εταιρεία "Στέγη του Λαού". Η εκμετάλλευση όμως των αγοραστών φαίνεται μερικούς μήνες αργότερα και παίρνει διαστάσεις πρωτοφανούς απάτης. Η εταιρεία πουλάει δύο και τρεις φορές σε διαφορετικούς αγοραστές οικόπεδα. Τέλος χρησιμοποιεί διάφορους μηχανισμούς εξαπάτησης των αγοραστών.
ΕΥΡΥΤΑΤΟΙ ΛΕΩΦΟΡΟΙ - ΟΝΕΙΡΩΔΗ ΠΑΡΚΑ
Μετά από πολλές ταλαιπωρίες και δικαστικούς αγώνες οι πρώτες οικογένειες που κατοίκησαν την νέα πόλη, με αρχιτεκτονικό σχέδιο (1933) του Αρχιτέκτονα -Πολεοδόμου Αλέξ. Μεταξά, το οποίο εφαρμόστηκε το 1955 και ισχύει μέχρι σήμερα, ήταν Τσουκλείδη, Χρονόπουλου, Ζαφείρη, Αυγουστάκη, Πεντεδέκα και άλλων που μαζί με τους παλιούς κατοίκους της σημερινής Κηπούπολης Βερδής, Φιλιππαίος κ.λ.π. αποτέλεσαν την αρχή της ιστορίας της πόλης μας.
Η μικρή πόλη συνεχώς μεγάλωνε. Στον οικισμό προστίθενταν κάθε χρόνο είκοσι με τριάντα οικογένειες. Αμέσως μετά την ίδρυση του οικισμού λειτούργησε ένα μικρό λατομείο στη θέση του σημερινού Ηρώου στην πλατεία του Αη- Δημήτρη.
Τέλη του '37 αρχές του '38 η Πετρούπολη αριθμούσε περίπου 300 ψυχές. Η μικρή κοινωνία μπορούσε τώρα να συντηρεί μια μικρή αγορά για τα καθημερινά είδη διατροφής και πρώτης ανάγκης. Τρία πρατήρια άρτου (του Παν. Χρονόπουλου, του Όθωνα Πάστρα, του Ανδρέα Ανδρεαδάκη)... Ένα περίπτερο του Διαβολάκου, αληθινό σούπερ μάρκετ με τηλέφωνο για το κοινό. Ο Πύλαρος ένα μαγαζί για τιςώρες αναψυχής. άλλα προπολεμικά μαγαζιά τα μανάβικα του Πάγκαλου (πούλαγε και κάρβουνα), του Χασιώτη και του Γκίκα, ακόμα γαλακτοπωλείο, κρεοπωλείο,κουρείο... Δέκα μαγαζιά όλα κι όλα που ωστόσο συγκρότησαν τον πυρήνα μιας δυναμικής αγοράςχάρις στο δημιουργικό πνεύμα και την φιλεργατικότητα των ανθρώπων της.
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Το 1937 άρχισε η ανέγερση του ιερού ναού του Αγίου Δημητρίου που ήταν στην αρχή ένα λιτό κτίσμα βασιλικού ρυθμού. Καλοί τεχνίτες της εποχής εργάζονται νυχθημερόν με την υποστήριξη του Καλλωπιστικού Συλλόγου Πετρούπολης, ο οποίος αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και πραγματοποιεί εράνους, λαχειοφόρες αγορές για συγκέντρωση χρημάτων για την αποπεράτωση του Ιερού Ναού.
Αξιοσημείωτη ήταν η συσπείρωση των κατοίκων της μικρής κοινωνίας για την επίλυση των προβλημάτων της Πετρούπολης. Πολλά έργα γίνονται με προσωπική εργασία -καθώς πόροι δεν υπάρχουν- όπως το στρώσιμο του δρόμου που συνδέει το μικρό οικισμό της Πετρούπολης με τα Λιόσια , ώστε να εγκριθεί η λεωφορειακή γραμμή. Τελικά το λεωφορείο που παραχωρήθηκε στους κατοίκους ήταν ένα δεκαπενταθέσιο εγγλέζικο MORRIS, "Το Φροσάκι", όπως το έλεγαν τότε.
Τελειώνοντας αυτή τη μικρή αναδρομή στην Ιστορία της πόλης μας θέλω να αναφερθώ στο κοινοτικό πηγάδι -βρισκόταν στην κεντρική πλατεία - που εξυπηρετούσε 50-100 οικογένειες σε καθημερινή βάση, γιατί το νερό του ήταν τόσο καθαρό που το προτιμούσαν και κάτοικοι των γύρω περιοχών. Αργότερα άνοιξαν κι άλλα πηγάδια, αλλά καθώς η πόλη μεγάλωνε χρειάστηκε ένα νέο επάγγελμα στην Πετρούπολη "Ο νερουλάς" στην αρχή με το γάιδαρο, στη συνέχεια με τα κάρα και το βαρέλι.
Η Πετρούπολη λοιπόν βρίσκεται 9 περίπου χιλιόμετρα στα δυτικά της Αθήνας στις πλαγιές του Ποικίλου όρους, και του υψηλότερου υψώματος της Ζαχαρίτσας το 1946 αποσπάστηκε από τα Νέα Λιόσια (Ίλιο) και αναγνωρίστηκε ως "ιδία Κοινότητα". Η πορεία της εξέλιξης του πληθυσμού της είναι:
1940 641 κάτοικοι
1951 1.612 -"-
1951 1.612 -"-
1961 8.620 -"-
1971 18.634 -"-
1981 27.902 -"-
1991 38.154 -"-
2001 48.072 -"-
2011 58800 -''-
2011 58800 -''-
Ο πραγματικός πληθυσμός της πόλης είναι μεγαλύτερος, περίπου 65000 κάτοικοι, αφού την ημέρα της απογραφής πολλοί μόνιμοι κάτοικοι προτιμούν να απογράφονται στις ιδιαίτερες πατρίδες τους.
Σήμερα η Πετρούπολη είναι ένας όμορφος Δήμος (από το 1971) με αρκετά καλό ρυμοτομικό σχέδιο συγκριτικά με άλλους δήμους της Αττικής, που εξελίχτηκαν άναρχα δομημένες, όλος ο κόσμος του λεκανοπεδίου στο πιάτο μας μέσα από τη μικρή οθόνη του παραθύρου μας αλλά και έξω από την αυλόπορτά μας. Οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι πλάτους δέκα και πλέον μέτρων. Το βουνό τηςΖαχαρίτσας (υψόμ. 453 μ.)που αρχίζει να πρασινίζει. Το Θέατρο Πέτρας και τα Δημοτικά στάδια στη θέση των παλιών λατομείων που έτρωγαν καθημερινά τα σπλάχνα της πόλης μας. Τα στέκια και τα μπαράκια της νεολαίας αλλά και τα δύο αναψυκτήρια (Άπολις, Τέρα- Πέτρα...) υπόσχονται μαγική θέα στο μπαλκόνι στα δυτικά της Αθήνας. Η λεωφόρος με τις φωτεινές επιγραφές, οι αστραφτερές βιτρίνες και τα ταβερνάκια αφόρητα προκλητικά για ψώνια αλλά και για διασκέδαση.
Σχετικοί σύνδεσμοι
βιβλιογραφία
Μηλιώνης Ανδρέας, 'Η πόλη της πέτρας' (Δ.Πετρούπολης, Μάρτιος 2005)